در فرآیند جوشکاری جوشکار نقطه ای فرکانس متوسط، مقاومت از مقاومت تماس بین جوش ها، مقاومت تماس بین الکترودها و جوش ها و مقاومت خود جوش ها تشکیل شده است. با افزایش دما، اندازه مقاومت به طور مداوم در حال تغییر است.
در طول جوشکاری، اختلاف فشار الکترود، جریان و مواد جوش داده شده همگی بر تغییر مقاومت دینامیکی تأثیر می‌گذارند. هنگامی که مواد فلزی مختلف جوش داده می شوند، مقاومت دینامیکی به طور متفاوتی تغییر می کند. در ابتدای جوشکاری، فلز در ناحیه جوش ذوب نمی شود بلکه از قبل گرم می شود و مقاومت تماس به سرعت کاهش می یابد. با افزایش دما، مقاومت افزایش می یابد، در حالی که مقاومت به دلیل افزایش سطح تماس ناشی از گرما کاهش می یابد، جایی که افزایش مقاومت غالب است، بنابراین منحنی افزایش می یابد.
هنگامی که دما به یک مقدار بحرانی می رسد، رشد مقاومت کاهش می یابد و جامد به مایع تبدیل می شود. به دلیل افزایش سطح تماس در اثر نرم شدن حرارت، مقاومت کاهش می یابد، بنابراین منحنی دوباره کاهش می یابد. در نهایت، از آنجا که میدان دما و میدان جریان اساساً وارد حالت پایدار می‌شوند، مقاومت دینامیکی تمایل به پایداری دارد.
از نقطه نظر داده های مقاومت، تغییر از حدود 180μΩ در ابتدای جوش به حدود 100μΩ در پایان بسیار زیاد است. در تئوری، منحنی مقاومت دینامیکی فقط مربوط به ماده است و دارای خواص جهانی است. با این حال، در کنترل واقعی، چون تشخیص مقاومت دشوار است، کنترل آن با توجه به تغییر مقاومت دشوار است. تشخیص جریان جوشکاری نسبتا آسان است، اگر منحنی مقاومت دینامیکی به منحنی جریان دینامیکی تبدیل شود، اجرای آن بسیار راحت است. اگرچه منحنی جریان دینامیکی به ویژگی های توان و بار جوشکار نقطه ای فرکانس متوسط مربوط می شود، اما زمانی که شرایط سخت افزاری (جوشکار نقطه ای فرکانس متوسط) مشخص باشد، منحنی جریان دینامیکی و منحنی مقاومت دینامیکی قوانین مربوطه را دارند.
زمان ارسال: دسامبر-04-2023
