جوشکاری مقاومتیسنتی تر استفرآیند جوشکاری، از طریق جریان برای ایجاد گرمای مقاومتی برای اتصال قطعات فلزی به یکدیگر است که به طور گسترده در صنعت مدرن استفاده می شود.

جوش نقطه ای

جوش نقطه ای به جوش نقطه ای یک طرفه، جوش نقطه ای دو طرفه، جوش چند نقطه ای و جوش نقطه ای اتوماتیک تقسیم می شود. روش های مختلف جوش نقطه ای عمدتاً به اندازه مواد قطعه مورد جوشکاری و نیازهای جوشکاری شما بستگی دارد.

جوشکاری نقطه ای مقاومتی، الکتریسیته را از طریق الکترودهای بالایی و پایینی هدایت می کند، قطعه کار را بین الکترودها قرار می دهد و برای تکمیل جوشکاری ورق فلزی، فشار وارد می کند. لازم به ذکر است که قطعه کار باید قبل از جوشکاری تمیز شود و سطح محل اتصال لحیم کاری صاف و بدون آلودگی باشد. این روش جوشکاری سریع است، اتصال جوش قوی است و اتوماسیون آن آسان است. با این حال، محدود به جوشکاری همپوشانی بین صفحات نسبتاً نازک است و دامنه محصولات جوشکاری محدود است.

جوشکاری پروجکشن

برخلاف جوشکاری نقطه ای، فرآیند جوشکاری پروجکشن مستلزم آن است که یک طرف ناحیه جوش قطعه کار دارای نقاط محدب باشد، زمانی که قطعات دارای برجستگی و صفحات صاف تحت فشار جریان الکتریکی قرار می گیرند، این نقاط محدب حالت پلاستیکی ایجاد می کنند و فرو می ریزند، به طوری که دو قسمت فلزی به هم متصل شده اند. در این روش جوشکاری عموماً از الکترودهای تخت استفاده می شود و جریان جوش به طور کلی بزرگتر از جوش نقطه ای است.

جوشکاری درز

جوش درز جوش نقطه ای پیوسته، شکل غلتکی الکترود جوش درز است، درست مانند چرخ خیاطی که کار می کند، روش های جوشکاری درز دارای جوش درز پیوسته، جوش درز متناوب و جوش درز مرحله ای است. الکترودهای غلتکی روی قطعه کار می غلتند و فشار می آورند تا یک اتصال ایجاد شود. این روش جوشکاری آب بندی خوبی دارد و برای آب بندی و جوشکاری قطعات فلزی مانند درام و قوطی مناسب است.

جوش لب به لب

جوش لب به لب به دو فرآیند جوشکاری، جوش لب به لب مقاومتی و جوش لب به لب تقسیم می شود.

جوش لب به لب مقاومتی: تفاوت اصلی با جوش نقطه ای این است که هنگام جوشکاری لب به لب مقاومتی، قطعه کار 2 قرار می گیرد، جریان به جای الکترود، گرمای مقاومتی است که توسط نقطه تماس قطعه کار ایجاد می شود. هنگامی که اتصال قطعه کار در اثر گرما حالت پلاستیکی به خود می گیرد، فشار بیش از حد فورج به قطعه کار وارد می شود، به طوری که اتصال قطعه کار به هم جوش می خورد و اتصال محکمی ایجاد می کند. به طور کلی برای جوشکاری میله های مسی و سیم های فولادی با سطح مقطع نسبتاً کوچک استفاده می شود.

جوش لب به لب فلاش: شکل جوش مانند جوش لب به لب مقاومتی است، اما در فرآیند جوشکاری، فلز به سرعت ذوب می شود و جرقه ایجاد می شود. این فرآیند جوشکاری برای جوشکاری قطعات کار با سطح مقطع بزرگ مناسب است که عموماً برای اتصال میله های فولادی، آلیاژهای آلومینیوم، مس و فلزات غیر مشابه آلومینیوم استفاده می شود.

موارد فوق مقدمه ای کوتاه بر چهار نوع جوشکاری مقاومتی است، جوشکاری مقاومتی نسبت به سایر فرآیندهای جوشکاری، برای افراد عادی نسبتا نادر است، اما در واقع یک فرآیند جوشکاری بسیار مهم است. اگر به جوشکاری مقاومتی علاقه دارید می توانید با ما همراه باشید تا با فرآیند مقاومت بیشتر آشنا شوید.